KANCELARIA
PARAFIA RZYMSKOKATOLICKA
pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Grochowcach
Grochowce 28, 37 – 733 Pikulice, powiat przemyski, województwo podkarpackie,
tel.: (016)672-03-55
www.parafia-grochowce.webd.pro; e-mail: parafiagrochowce@o2.pl
(Przed wysłaniem wiadomości proszę sprawdzić poprawność maila)
KANCELARIA PARAFIALNA
Czynna:
od poniedziałku do piątku – godzinę przed Mszą św.
Nieczynna:
w sobotę, niedzielę i święta
Telefon dyżurny – sprawy nagłe i pilne!
(016)672-03-55
Konto bankowe:
47 1240 1776 1111 0000 1937 9724
Msze św. można zamawiać telefonicznie
lub osobiście u księdza. (Zobacz: Zamów Mszę Świętą)
Wszystkie treści publikowane za pośrednictwem strony Parafii pw. Nawiedzenia NMP w Grochowcach - szczególnie zdjęcia, video, dokumenty, podlegają ustawie o prawie autorskim i ustawom o ochronie własności intelektualnej. Rozpowszechnianie na innych stronach wymaga uprzedniej zgody autorów publikujących na stronie Parafii. Wszystkie dane osobowe na stronie internetowej Parafii pw. Nawiedzenia NMP w Grochowcach umieszczone zostały za zgodą osób, których dane dotyczą lub umieszczone są na podstawie prawa Państwowego i Kanonicznego.
Standardy ochrony małoletnich
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:
1) duszpasterstwie, w tym duszpasterstwie parafialnym – należy przez to rozumieć sytuację, w której jedna osoba jest odpowiedzialna za dobro drugiej lub za wspólnotę wyznaniową i obejmuje min. celebrowanie liturgii, zapewnienie porad i wsparcia duchowego, edukację, poradnictwo, opiekę medyczną i pomoc w potrzebie;
2) duszpasterstwie pozaparafialnym – należy przez to rozumieć dzieła, które mogą działać przy parafiach, ale mają struktury poza parafią, są to np. wakacyjne spotkania młodych, festiwale młodzieżowe, rekolekcje wyjazdowe, pielgrzymki piesze, pielgrzymki autokarowe itp.
3) dziecku – należy przez to rozumieć osobę poniżej 18 roku życia;
4) dziecku wykorzystanym seksualnie – należy przez to rozumieć każde dziecko w wieku bezwzględnej ochrony, jeśli osoba dojrzała seksualnie, czy to przez świadome działanie, czy też przez zaniedbywanie swoich społecznych obowiązków lub obowiązków wynikających ze specyficznej odpowiedzialności za dziecko, dopuszcza się zaangażowania dziecka w jakąkolwiek aktywność natury seksualnej, której intencją jest zaspokojenie osoby dorosłej;
5) małoletnim – należy przez to rozumieć osobę, która nie ukończyła 18 lat lub nie zawarła małżeństwa;
6) nadużyciu – należy przez to rozumieć postępowanie lub czyn niezgodny z przyjętymi normami postępowania;
7) nadużyciu władzy – należy przez to rozumieć nadużycie stanowiska, funkcji lub obowiązku w celu wykorzystania innej osoby;
8) nieletnim – należy przez to rozumieć osobę, która w momencie popełnienia czynu zabronionego nie ukończyła 17 roku życia;
9) opiekunie – należy przez to rozumieć osobę sprawującą pieczę nad małoletnim, uprawnioną do reprezentowania dziecka oraz posiadającą władzę prawną do dbania o interesy osobiste i majątkowe innej osoby (rodzice, rodzice zastępczy lub osoba uprawniona przez rodziców);
10) osobie dorosłej bezbronnej – należy przez to rozumieć każdą osobą znajdującą się w stanie niepełnosprawności, upośledzenia fizycznego lub psychicznego albo pozbawioną wolności osobistej, która w rzeczywistości, nawet sporadycznie, ogranicza jej zdolność zrozumienia, chęci lub przeciwstawienia się przestępstwu w inny sposób;
11) osoba odpowiedzialna za interwencję – należy przez to rozumieć proboszcza, który jest odpowiedzialny za podejmowanie interwencji w przypadku zaistnienia przemocy;
12) osobie odpowiedzialnej za standardy ochrony dzieci i młodzieży – należy przez to rozumieć osobę wyznaczoną przez przełożonego danego dzieła duszpasterskiego, danej grupy parafialnej sprawującą nadzór nad prawidłowym stosowaniem standardów ochrony małoletnich;
13) osobie pokrzywdzonej – należy przez to rozumieć osobę fizyczną lub prawną, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo;
14) osobie pokrzywdzonej przemocą w rodzinie – należy przez to rozumieć osoby najbliższe, inne osoby pozostające w stałym lub przemijającym stosunku zależności od osoby stosującej przemoc;
15) osobie zaufanej – należy przez to rozumieć osobę wyznaczoną przez przełożonego danego dzieła duszpasterskiego, cieszącą się zaufaniem i odpowiednio przygotowaną, odpowiedzialną za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach dotyczących przemocy;
16) personelu kościelnym – należy przez to rozumieć duchownych, osoby zakonne lub inne osoby zatrudnione przez Kościół na podstawie umowy, podwykonawstwa, dobrowolnie lub nieodpłatnie;
17) Polityce Ochrony – należy przez to rozumieć Standardy ochrony małoletnich i innych osób w działalności duszpasterskiej parafii;
18) przemocy domowej – należy przez to rozumieć jednorazowe lub powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste osób, w szczególności narażające na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia, naruszające godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą;
19) przemocy duchowej – należy przez to rozumieć odwoływanie się do przekonań religijnych i wiary osoby w celu wyrządzenia jej szkody;
20) skarżącym – należy przez to rozumieć każdą osobę składającą skargę, która może zawierać zarzut, podejrzenie, obawę lub zgłoszenie naruszenia prawa;
21) uwikłaniu – należy przez to rozumieć każdą relację, w której osoba doświadcza strachu, lęku, poczucia winy, poczucia krzywdy, frustracji, poniżenia, zniewolenia, zależności, dominacji, niemożności bycia sobą, nieszczerości, braku autentyczności, przemocy emocjonalnej, fizycznej, seksualnej czy ekonomicznej;
22) wieku bezwzględnej ochrony – należy przez to rozumieć wiek niższy niż wiek zgody;
23) zaniedbaniu – należy przez to rozumieć niezapewnienie przez opiekuna środków niezbędnych do życia osobie, którą się opiekuje;
24) zgodzie opiekuna – należy przez to rozumieć zgodę rodziców albo zgodę opiekuna, rodziców zastępczych lub opiekuna tymczasowego.
Rozdział 2
Stworzenie i zachowanie bezpiecznego środowiska w parafii
Art. 2. W parafii pw. Nawiedzenia NMP w Grochowcach został opracowany i wprowadzony w życie wewnętrzny dokument, w którym zawarta jest polityka ochrony przebywających tam dzieci i osób dorosłych zgodnie z obowiązującymi standardami wyznaczonymi tak przez dokumenty państwowe (Ustawę o zmianie ustawyKodeks rodzinny i opiekuńczy oraz innych ustaw z dn. 28.07.2023 – tzw. „Ustawa Kamilka”), jak również wskazania wynikające z Wytycznych Kościoła katolickiego w Polsce.
Art. 3. W przygotowaniu wewnętrznego dokumentu uczestniczyli zaangażowani świeccy, a także małoletni.
Art. 4. W parafii działa Zespół ds. prewencji oraz wyznaczona jest tzw. osoba zaufania;
Art. 5. Polityka Ochrony dotyczy szczegółowych zasad bezpieczeństwa i sposobów ochrony przebywających tam dzieci i dorosłych bezradnych, czyli:
1) rekrutacji personelu i osób zaangażowanych duszpastersko w parafii;
2) bezpiecznych relacji pomiędzy dorosłymi zatrudnionymi i pomagającymi duszpastersko w parafii a dziećmi i dorosłymi bezbronnymi;
3) bezpiecznych relacji pomiędzy rówieśnikami;
4) bezpiecznego korzystania z Internetu i mediów elektronicznych;
5) zasady ochrony wizerunku i danych osobowych;
6) sposobu reagowania w parafii na przypadki podejrzenia, że dziecko doświadcza przemocy fizycznej, psychicznej czy seksualnej i zasad prowadzenia rejestru interwencji (załącznik 3);
7) pomocy osobom pokrzywdzonym.
Art. 6. Standardy ochrony są dostępne w parafii i podane do publicznej wiadomości na stronie internetowej oraz wywieszone w gablocie parafialnej.
Rozdział 3
Osoby odpowiedzialne za przestrzeganie standardów ochrony
Art. 7. Osobą odpowiedzialną za wdrażanie w życie standardów ochrony jest proboszcz parafii.
Art. 8. Proboszcz parafii ponosi odpowiedzialność, także prawną, za niezastosowanie się do standardów.
Art. 9. O każdej osobie zaangażowanej w parafii i mającej kontakt z małoletnimi w obszarze związanym z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich, lub z opieką nad małoletnimi proboszcz uzyskuje dane z Rejestru Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym. Nawet w przypadku osób mających krótkotrwały kontakt z małoletnimi na terenie parafii, uzyskanie takiej informacji jest zalecane, chociaż nie stanowi to obowiązku prawnego. W takim przypadku należy jednak najpierw uzyskać zgodę osoby objętej takim sprawdzeniem.
Art. 10. Dodatkowo, przed nawiązaniem stosunku pracy lub przed dopuszczeniem osoby do działalności związanej z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich, lub z opieką nad nimi proboszcz ma obowiązek uzyskania od tej osoby informacji z Krajowego Rejestru Karnego.
Art. 11. Proboszcz parafii powołuje Zespół ds. Prewencji (należy do niego również tzw. osoba zaufana). Osoby należące do Zespołu:
1) ściśle współpracują z proboszczem parafii;
2) współpracują z osobami odpowiedzialnymi w diecezji za prewencję, jak również z delegatem ds. ochrony dzieci i młodzieży;
3) odpowiadają za wprowadzenie standardów oraz uczestniczą w szkoleniach zgodnie z zasadami wskazanymi przez Archidiecezję Przemyską.
Art. 12. Proboszcz parafii powołuje osobę zaufaną, do której należy przyjmowanie zgłoszeń dotyczących nierespektowania standardów. Osoba zaufana nie może na własną rękę podejmować działań służących wyjaśnieniu podejrzeń i zarzutów lub weryfikacji zgłaszanych faktów. Obowiązuje ją zasada poufności (załącznik 4).
Art. 13. Osobą odpowiedzialną bezpośrednio za interwencję w przypadku zaistnienia przemocy jest proboszcz parafii, który działa we współpracy z kompetentnymi osobami.
Art. 14. Wszelka działalność dotycząca ochrony oraz interwencji i pomocy jest dokumentowana. Wpisów w rejestrze zdarzeń dokonują osoby bezpośrednio zaangażowane w daną aktywność, a za bezpieczne przechowywanie notatek odpowiedzialny jest proboszcz parafii. Rejestr (załącznik 3) prowadzi się zgodnie z zasadami ochrony danych wrażliwych.
Art. 15. Duszpasterze małoletnich powinni:
1) czuwać nad własną dojrzałością emocjonalną, psychiczną, duchową;
2) starać się o dobór żywo wierzących, rzetelnych, zweryfikowanych i odpowiednio przeszkolonych osób do pełnienia funkcji animatorów, wychowawców itp.;
3) wspierać małoletnich w ich rozwoju ku dojrzałości;
4) dbać o respektowanie zasad kultury wobec małoletnich i między nimi;
5) czuwać nad równym traktowaniem wszystkich małoletnich, z uwzględnieniem ich szczególnych potrzeb i osobistych uwarunkowań;
6) dbać o przestrzeganie prawa do nienaruszalności cielesnej i prywatności;
7) organizować działania duszpasterskie w miejscach bezpiecznych;
8) utrzymywać możliwie żywy i transparentny kontakt z rodzicami małoletnich;
9) dbać o przestrzeganie zasad prywatności i ochrony wizerunku oraz danych osobowych małoletnich.
Rozdział 4
Sposoby reagowania na oskarżenia lub niewłaściwe zachowanie
Art. 16. W przypadkach przemocy fizycznej bądź seksualnej, gdy sprawcą jest osoba dorosła lub dziecko, należy zgłosić ten fakt zgodnie z prawem do organów ścigania lub/oraz do delegata metropolity przemyskiego ds. dzieci i młodzieży lub jego współpracowników.
Art. 17. Gdy sprawa dotyczy niewłaściwego zachowania osób świeckich zatrudnionych w parafii bądź wolontariuszy, sprawę należy zbadać i podjąć adekwatne kroki w zależności od tego, czego dotyczyło to zachowanie. Każdorazowo należy podjąć z tą osobą rozmowę i jeśli zajdzie taka potrzeba to okresowo lub stale wycofać ją z pracy duszpasterskiej.
Art. 18. Jeśli niewłaściwe zachowanie dotyczy dziecka, należy o tym zawiadomić jego rodziców i wraz z nimi podjąć odpowiednie działanie.
Art. 19. Jeśli sprawa dotyczy niewłaściwych zachowań małoletnich wobec siebie nawzajem należy niezwłocznie zawiadomić rodziców dzieci i wraz z nimi podjąć odpowiednie działanie.
Art. 20. Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszenia współpracuje z proboszczem i delegatem metropolity przemyskiego lub jego współpracownikami.
Art. 21. Każda informacja o niewłaściwym zachowaniu powinna być traktowana poważnie, gdyż jest działaniem prewencyjnym.
Art. 22. Jeśli jakakolwiek osoba dorosła zaangażowana w pracę duszpasterską w parafii dowie się od dziecka, że doświadcza ono przemocy, ma obowiązek zastosowania się do art. 304 k.p.k., czyli złożyć zawiadomienie o tym zdarzeniu w prokuraturze lub na policję.
Rozdział 5
Zapewnienie opieki i wsparcia osobom skrzywdzonym
Art. 23. Każda osoba, która mówi o swojej krzywdzie, powinna zostać przyjęta z szacunkiem i uważnie wysłuchana.
Art. 24. Osoba skrzywdzona powinna otrzymać informację o możliwych formach pomocy, z której może skorzystać na terenie parafii lub poza nią.
Art. 25. W sytuacji, gdy osoba wskazana jako sprawca jest kapłanem lub inną osobą zaangażowaną w parafii, należy jak najszybciej zapewnić bezpieczeństwo osobie skrzywdzonej (np. przez niedopuszczanie do niej osoby wskazanej lub podejrzanej o krzywdę). Następnie należy jej udzielić pomocy, jakiej potrzebuje. Osoby poszkodowane nie powinny być obarczane kosztami udzielanej im pomocy.
Art. 26. Troska duszpasterska wobec osoby skrzywdzonej i jej bliskich polega przede wszystkim na życzliwym wysłuchaniu i pomocy w odbudowaniu jej więzi z Bogiem i zaufania do Kościoła. Organizowana jest w porozumieniu z diecezjalnym duszpasterzem ds. pomocy duchowej osobom skrzywdzonym.
Art. 27. Jeśli osoba skrzywdzona przynależała do jakiejś grupy parafialnej, również inni uczestnicy tej grupy powinni otrzymać pomoc duszpasterską i ewentualnie psychologiczną.
Art. 28. Jeśli osobą skrzywdzoną jest dziecko, pomoc powinna otrzymać również jego rodzina.
Art. 29. Parafianie powinni być we właściwy sposób poinformowani o tym, co się wydarzyło oraz otrzymać stosowną pomoc. Należy przy tym zachować zasadę ochrony dobrego imienia osoby skrzywdzonej.
Art. 30. Jeśli zgłoszenie dotyczy przestępstwa określonego w prawie karnym i/lub kanonicznym, osoba przyjmująca zgłoszenie postępuje zgodnie z procedurami zawartymi w Wytycznych KEP.
Art. 31. Jeśli zgłoszenie dotyczy innej krzywdy czy niewłaściwego zachowania, osoba zgłaszająca otrzymuje informację o podjętych w sprawie krokach.
Art. 32. Wszelkie działania i uzyskane informacje objęte są zasadą poufności, ale osoby skrzywdzonej nie wolno zobowiązywać do zachowania tajemnicy.
Rozdział 6
Sposoby postępowania z osobami oskarżonymi o wykorzystanie seksualne i przemoc
Art. 33. Do parafii mogą należeć osoby, które są oskarżone o różne przestępstwa bądź mają wyrok w zawieszeniu, lub też wróciły do środowiska po odbytym wyroku. Nie powinny one pracować z osobami małoletnimi, natomiast powinny zostać objęte pomocą duszpasterską.
Art. 34. W sytuacji, gdy oskarżonym jest małoletni, należy współpracować z jego rodzicami lub opiekunami prawnymi w takim zakresie, w jakim jest to możliwe i potrzebne. Ich również dobrze jest otoczyć opieką duszpasterską.
Art. 35. W sytuacji, gdy osobą oskarżoną jest kapłan lub osoba konsekrowana, należy zastosować się do wskazań uzyskanych od biskupa miejsca lub przełożonych. Wobec takiej osoby powzięte zostają kroki przewidziane przez Wytyczne Konferencji Episkopatu Polski.
Art. 36. Gdy osobą oskarżoną jest świecki pracownik lub wolontariusz parafialny, należy odsunąć taką osobę od podejmowanej pracy na czas wyjaśnienia sprawy lub do czasu decyzji prokuratury oraz objąć ją opieką duszpasterską.
Art. 37. W procesie wyjaśniania sprawy oraz w podawaniu informacji należy również zadbać o zachowanie ochrony dobrego imienia domniemanego sprawcy.
Art. 38. W przypadku zaistnienia fałszywego oskarżenia, jeśli zarzuty nie zostaną potwierdzone, a oskarżenie znane było osobom postronnym, należy przekazać im informację o niewinności oskarżonego w formie komunikatu biskupa miejsca lub delegata.
Rozdział 7
Zasady chroniące w obszarze parafialnym
Art. 39. Zasady chroniące w kontakcie bezpośrednim, są następujące:
1) wszystkie spotkania z małoletnimi na terenie parafii powinny być organizowane w miejscach oficjalnych, ogólnie dostępnych i do tego przygotowanych;
2) nie można przebywać z małoletnim sam na sam w warunkach odizolowanych. Jeżeli dobro małoletniego wymaga indywidualnego spotkania, nie może się ono odbywać w sekrecie (zalecane jest powiadomienie rodziców lub przełożonego) i w warunkach odizolowanych. Osoba przeprowadzająca spotkanie powinna zatroszczyć się o transparentność (np. przeszklone lub uchylone drzwi pomieszczenia, które nie mogą być zamknięte na klucz, obecność innych osób w bezpośrednim pobliżu, powiadomienie innych osób o spotkaniu itp.). Indywidualnych spotkań z małoletnimi nie wolno w nieroztropny sposób mnożyć ani przedłużać. Spotkania takie nie powinny odbywać się w późnych godzinach wieczornych (po godz. 20.00 lub nocą);
3) małoletni nie mogą przebywać w parafialnych pomieszczeniach mieszkalnych bez opieki rodziców lub opiekuna prawnego, jak również nie powinni towarzyszyć duszpasterzom w miejscach lub w sprawach nie związanych ze sprawowaniem posługi lub formacją;
4) małoletni powinni zawsze pozostawać pod opieką osoby dorosłej. Podczas pełnienia funkcji wychowawczych opiekunowie nie mogą pozostawać pod wpływem alkoholu lub substancji psychoaktywnych oraz przyjmować je w obecności małoletnich;
5) małoletni, przebywający na terenie parafii, nie mogą przebywać pod wyłączną opieką innego małoletniego, chyba że inaczej stanowią regulaminy religijnych ruchów duszpasterstwa pozaparafialnego, w tym wypadku stosuje się standardy opracowane przez te grupy, a osoby takie powinny być odpowiednio uformowane, przygotowane i pełnić posługę pod okiem dorosłych;
6) zakazuje się przewożenia małoletnich prywatnymi samochodami, zwłaszcza w pojedynkę bez wiedzy i wyraźnej zgody rodziców lub opiekunów prawnych;
7) niestosowne jest skracanie dystansu przez przechodzenie na „ty” osoby dorosłej z osobą małoletnią;
8) w prywatne życie małoletniego wolno ingerować tylko w takim wymiarze, w jakim wymaga tego konkretny problem;
9) w przypadku konieczności podjęcia rozmów na temat seksualności należy wykazać się delikatnością i roztropnie rozeznać, czy takiej rozmowy nie powinien przeprowadzić specjalista;
10) w obecności małoletnich nie wolno wypowiadać treści i żartów o podtekście seksualnym oraz zabronione jest prezentowanie małoletnim treści obscenicznych, erotycznych, pornograficznych lub mających podtekst seksualny, zawierających sceny brutalnej przemocy, bądź nieodpowiednich do wieku i wrażliwości odbiorców w jakikolwiek sposób i za pomocą jakiegokolwiek urządzenia;
11) niedozwolone jest stosowanie przemocy fizycznej oraz psychicznej takiej jak: poniżanie, upokarzanie, ośmieszanie, dokuczanie, szykanowane, znęcanie się itp. w bezpośrednich kontaktach, jak i za pośrednictwem mediów społecznościowych;
12) niedopuszczalne są wszelkiego rodzaju nadużycia duchowe (w obszarze spowiedzi, poradnictwa itp.);
13) każdy przypadek przemocy fizycznej, psychicznej (emocjonalnej) czy seksualnej pomiędzy małoletnimi wymaga natychmiastowej reakcji ze strony opiekunów;
14) nie wolno dotykać osób małoletnich ani wbrew ich woli, ani w sposób nieadekwatny do relacji duszpasterskich lub wychowawczych.
Art. 40. Następujące zachowania są niedozwolone:
1) wszelkie formy okazywania niechcianej czułości;
2) dotykanie piersi, pośladków, genitaliów i ich okolic (choćby przez bieliznę lub odzież);
3) pocałunki;
4) mocne i zamykające uściski, uniemożliwiające przerwanie kontaktu;
5) klepanie po pośladkach, udach, kolanach, głowie;
6) łaskotanie lub mocowanie się w dużej bliskości cielesnej;
7) masaże;
8) sadzanie na kolanach;
9) kładzenie się lub spanie obok;
10) ocieranie się;
11) seksualizacja i seksizm;
12) różne formy poniżania oraz mobbing;
13) używanie wulgaryzmów.
Art. 41. Zachowania właściwe w naszym kręgu kulturowym są następujące:
1) uścisk dłoni lub delikatne objęcie, przytulenie, pocałunki w policzek;
2) delikatne poklepanie po ramionach lub plecach jako wyraz akceptacji wsparcia, pocieszenia;
3) dotyk ramion, rąk czy barku jako wyraz bliskości;
4) trzymanie się za ręce w czasie np. zabawy lub dla uspokojenia wzburzenia emocjonalnego;
5) trzymanie za ręce dzieci w czasie spaceru;
6) siadanie w pobliżu małych dzieci;
7) podnoszenie lub trzymanie na rękach dzieci do ok. 3 roku życia;
8) przytulanie i branie na kolana małych dzieci za zgodą ich rodziców i najlepiej w ich obecności.
Art. 42. Małoletnim nie wolno robić zdjęć lub filmować bez ich zgody. Nie wolno upubliczniać zdjęć, filmów z udziałem małoletnich, bez pisemnej zgody ich rodziców lub opiekunów prawnych, za wyjątkiem zdjęć dużych grup w miejscach publicznych w związku z informowaniem o wydarzeniach.
Art. 43. Zabrania się częstowania małoletnich tytoniem, alkoholem i innymi substancjami psychoaktywnymi, posiadania środków niedozwolonych przez prawo. Nie wolno również tolerować ich posiadania oraz zażywania przez osoby małoletnie.
Art. 44. Zasady ochrony dotyczące wyjazdów są następujące:
1) pełna transparentność w organizowaniu spotkań z małoletnimi, dlatego na początku roku formacyjnego w parafii należy:
a) zapoznać rodziców lub opiekunów prawnych małoletnich z harmonogramem prowadzonych spotkań,
b) zadbać o wyrażenie przez nich zgody w formie pisemnej na udział w spotkaniach,
c) ustalić zasady odbioru małoletnich,
d) ustalić zasady komunikacji elektronicznej z małoletnimi;
2) wszystkie formy zorganizowanego czasu małoletnich, a w sposób szczególny wypoczynku dzieci i młodzieży, powinny być realizowane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa;
3) na wyjazdy grupowe małoletnich należy uzyskać pisemną zgodę rodziców lub opiekunów prawnych, po uprzednim zapoznaniu ich z ramowym planem działania i zasadami jego organizacji (regulaminem). Podczas wyjazdu rodzice lub opiekunowie prawni mają prawo do kontaktu ze swoim dzieckiem oraz z jego opiekunem;
4) podczas wyjazdów parafialnych opiekunowie małoletnich nie powinni nocować w tym samym pomieszczeniu co podopieczni. W sytuacji szczególnej, wymagającej od członka personelu pozostania w nocy w pomieszczeniu z wychowankiem, powinien on o tym fakcie zawiadomić inną osobę dorosłą, kierownika wyjazdu oraz, jeśli to możliwe, rodziców lub opiekuna prawnego wychowanka. Jeśli wyjazd przewiduje noclegi zbiorowe organizator zawiera informację na ten temat w regulaminie. Szczególnie zadbać należy o ochronę małoletnich w toaletach, łazienkach, przebieralniach czy szatniach.
Art. 45. Parafia pw. Nawiedzenia NMP w Grochowcach nie zapewnia małoletnim urządzeń z dostępu do Internetu.
Art. 46. Zasady chroniące dotyczące wszystkich, również dorosłych, są następujące:
1) sakrament pokuty i pojednania, także spotkania związane z towarzyszeniem duchowym powinny odbywać się w miejscach do tego wyznaczonych (konfesjonał lub miejsce osobne, ale widoczne). Jeśli nie można zachować tej zasady (np. w czasie wakacji, pielgrzymki czy przy spowiedzi osoby chorej, niepełnosprawnej), należy zadbać o to, by spowiednik i penitent byli dostępni (drzwi pomieszczenia nie mogą być zamknięte na klucz) lub widoczni dla innych osób (np. przeszklenia w drzwiach, uchylone drzwi do pomieszczenia). Niedopuszczalne jest spowiadanie lub tzw. rozmowy duchowe w pokojach prywatnych;
2) zaleca się, aby odwiedziny chorych odbywały się w obecności osoby trzeciej;
3) do udziału w wizycie duszpasterskiej (tzw. kolędzie) należy zapraszać tylko takie osoby (służba liturgicznej), które wykazują się odpowiednią dojrzałością np. w obszarze zachowania dyskrecji;
4) zobowiązania i obietnice kapłana lub osoby posługującej w parafii, zwłaszcza te, za które uiszczono wynagrodzenie, powinny być udokumentowane w formie pisemnej, a kopia przekazana beneficjentowi.
Rozdział 8
Edukacja małoletnich oraz osób dorosłych bezbronnych
Art. 47. Zapobieganie sytuacjom sprzyjającym wykorzystaniu odbywa się poprzez kształtowanie świadomości małoletnich.
Art. 48. W parafii istnieje możliwość zadbania o edukację w zakresie ochrony małoletnich oraz osób dorosłych bezbronnych prowadzoną przez osoby odpowiednio do tego przygotowane. Edukacja ta powinna obejmować formację małoletnich do reagowania, poprzez asertywne zachowanie oraz informowanie odpowiednich osób dorosłych, w sytuacjach, w których są świadkami lub doświadczają od dorosłych albo innych małoletnich jakiejkolwiek krzywdy (fizycznej, seksualnej, słownej, emocjonalnej itd.) takiej jak np.:
1) pozostawiania dzieci bez opieki;
2) okazywanie niechcianej czułości;
3) próby nawiązywania kontaktu w miejscach odosobnionych;
4) epatowanie nagością oraz zapraszanie, zwłaszcza indywidualnie, do miejsc takich, jak np. sauna;
5) przekraczanie granic nienaruszalności cielesnej;
6) zbyt intensywne dążenie do osobistego kontaktu;
7) infantylne zachowania opiekunów;
8) prowokacja i wciąganie w sytuacje dwuznaczne;
9) prezentowanie nieodpowiednich i wulgarnych treści (zwłaszcza materiałów o charakterze erotycznym, pornograficznym, obrazującym przemoc lub w inny sposób przyczyniającym się do dyskomfortu);
10) nadmierne i indywidualne obdarowywanie prezentami i inne formy faworyzowania;
11) brak empatii i wrażliwości na potrzeby podopiecznych;
12) proponowanie, używanie lub bycie pod wpływem alkoholu lub środków psychoaktywnych.
Rozdział 9
Szkolenie i stałe wsparcie dla osób zajmujących się profilaktyką
Art. 49. Wszyscy pracownicy i wolontariusze w parafii otrzymują potrzebną im wiedzę o standardach przyjętych i obowiązujących w parafii – kodeksie zachowań, procedurach związanych z interwencją i zgłoszeniem. Szkolenie prowadzić ksiądz proboszcz lub osoba odpowiedzialna w parafii za prewencję.
Art. 50. Pracownicy i wolontariusze pełniący funkcje wychowawcze lub formacyjne dodatkowo otrzymują potrzebną im wiedzę dotyczącą:
1) rodzajów przemocy (w tym przemocy rówieśniczej);
2) rozpoznawania oznak przemocy (w tym wykorzystania seksualnego);
3) strategii działania sprawców przemocy (w tym przemocy seksualnej);
4) rozmowy z małoletnim lub osobą bezbronną na temat krzywdy;
5) rozmowy z dorosłymi (gdy ktoś pracuje z grupą dorosłych) dotyczącą przemocy;
6) zagrożeń i ochrony przed szkodliwymi treściami w Internecie;
7) innych zaleceń obowiązujących w danej placówce lub miejscu działalności duszpasterskiej.
Art. 51. Każda osoba pracująca z dziećmi i młodzieżą co dwa lata uczestniczy w jednodniowym szkoleniu z zakresu prewencji. Treść tych szkoleń przygotowana jest przez osobę odpowiedzialną w archidiecezji za prewencję. Szkolenia prowadzą odpowiednio przygotowane kompetentne w dziedzinie ochrony dzieci i osób bezbronnych osoby, które są delegowane przez archidiecezję do pełnienia takich zadań.
Art. 52. Każda osoba pracująca z dziećmi i osobami bezbronnymi powinna otrzymać zaświadczenie o udziale w szkoleniu.
Art. 53. Osoby odpowiedzialne za prewencję w parafii poza wiedzą określoną w art. 49 i 50 powinny mieć wiedzę na temat:
1) budowania systemu prewencji zgodnego z wymogami Kościoła i ustaw państwowych;
2) podstawowych procedur prawnych kanonicznych i przewidzianych przez kodeks karny;
3) czynników ryzyka i czynników ochronnych;
4) funkcjonowania w środowisku lokalnym placówek pomocowych;
5) wiedzę na temat procedur ustalonych dla danej parafii.
Art. 54. Za szkolenie odpowiada osoba odpowiedzialna za prewencję w archidiecezji. Na szkolenie zaprasza osoby posiadające kompetencje potwierdzone odpowiednim dokumentem.
Art. 55. Osoby odpowiedzialne za prewencję w danej parafii uczestniczą raz w roku w spotkaniu odpowiedzialnych za prewencję w danej diecezji.
Rozdział 10
Zapewnienie jakości i ciągłości działań w zakresie prewencji
Art. 56. Dokument zawierający standardy ochrony małoletnich, osób bezbronnych i innych w parafii aktualizowany jest co dwa lata.
Art. 57. Ewaluacja dokumentu dokonywana jest w danej placówce przez osobę odpowiedzialną za prewencję we współpracy z proboszczem parafii i osobami wyznaczonymi przez niego, a następnie konsultowana z osobami zaangażowanymi w duszpasterstwo parafialne i w końcu zatwierdzana przez osobę odpowiedzialną w archidiecezji za prewencję.
Zespół ds. prewencji
ks. Robert Adamski
Małgorzata Majka - Prajzner
Małgorzata Tomaka - osoba zaufania, z którą można się kontaktować w sprawie ochrony małoletnich, pisząc na adres email: standardy.grochowce@gmail.com.
W sprawie ochrony małoletnich można też dzwonić na numer telefonu: 16 672 03 55.
